Dopuszczalność zastrzeżenie kary umownej bez określenia maksymalnej wysokości tej kary lub wskazania końcowego terminu jej naliczania od kilku lat jest przedmiotem sporu zarówno w orzecznictwie, jak też w doktrynie.
Wątpliwości w tej sprawie rozwiał wydaje się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 9 grudnia 2021 roku, sygn. akt III CZP 16/21, w której SN stwierdził, że: „Dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej za zwłokę w wykonaniu zobowiązania w postaci określonego procentu ustalonego wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki, nawet jeżeli nie określono końcowego terminu naliczania kary umownej ani jej kwoty maksymalnej”.
Sąd Najwyższy podniósł, że wystarczającym rozwiązaniem chroniącym dłużnika przed ewentualną nadmiernością kary umownej jest instytucja miarkowania kary umownej. Wyjaśniając swoje stanowisko Sąd Najwyższy wskazał m.in. na następujące:
- nie ma ogólnego przepisu, który wprost zakazywałby zastrzegania kary umownej bez określenia jej maksymalnej wysokości;
na tle sformułowań użytych w art. 483 § 1 KC wątpliwości może budzić zastrzeżenie „określonej sumy”, lecz w tym zakresie wystarczające jest określenie kary przez oznaczenie (procentowe lub wprost) należnej kwoty za każdy dzień zwłoki